Cahit Sıtkı Tarancı Bir Kapı Açıp Gitsem
Ben bu dünyaya yanlış gelmiş olacağım ben
Ben öyle her insandan, o kadar uzağım ben
Yine bu gözlerimdir okşanacak şey arar
Yoksa içimde başka bir dünya hasreti var
Uyanır gibi birden bir korkulu rüyadan
O içimden sevdiğim, benim olan dünyadan
Bir ses bana: 'Gel! ' dese, ben o sesi işitsem
Kimsecikler duymadan bir kapı açıp gitsem…
Bir Gün Kapına Gelsem
Bir karanlik geliyor yoklugunun ardindan
Ne zaman gunes batsa bu son gecem diyorum
Vazgec yalan dunyanin kohne saltanatindan
Yetisir bunca keder, bunca elem diyorum
Her sey sagir icimde ne siir ne musiki
Dunyadan bezginligim dunyalar kadar eski
Oylesine cozulmus, oyle dagilmisim ki
Be ne bitmez ayrilik bu ne ozlem diyorum
Beni cagirdigini bir defa duyabilsem
Avuclarimda ates, yorgun gozlerimde nem
Asarak denizleri bir gun kapina gelsem
Basimi duvarlara vurup olsem diyorum
UMIT YASAR
Behçet Necatigil
Çalınır
Kim ne getirir
Vazgeçemediklerin
Anahtarları vardır.
Sezilir
Kim ne zaman gelir
Yatağında uyuyan bir kedi
Söyler içindeki türküyü
İnsan bazan o kadar yalnızdır.
Ataol Behramoğlu
Kapının önünde duran çocuk
Bir kır görünümünü andırıyor
Güneş tütüyor saçlarında
Gözlerinde bir deniz kımıldanıyor
Kapının önünde duran çocukta
Bütünleşiyor bütün zamanlar
Dağlar doğuyor çatırdayarak
Derinleşiyor okyanuslar
Aşklar başlıyor ve bitiyor
Dünya sürdürüyor dönmesini
İzliyor şaşmaz düzeninde
Gece ve gündüz birbirini
Kapının önünde duran çocuk
Habersiz bütün bunlardan
Hayat akıyor durmaksızın
Onun içinden ve dışından
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder